Jarenlang was ze aan het worstelen. Met zichzelf en haar verleden. Een verleden waar ze niets aan kon doen, maar waardoor ze wel getekend was. Ze kwam voort uit ongewenste zwangerschap en ondanks de pogingen om die te beëindigen, werd ze geboren. Mishandeld als baby en vanaf peuterleeftijd misbruikt. Ongewenst en aan haar lot overgelaten. Verschillende pogingen hebben haar ouders ondernomen om haar van het leven te beroven. Verstikking, vergassing, wurging en fysiek geweld heeft nooit tot haar dood geleid. Ze ontsnapte ternauwernood aan alle pogingen omdat haar levenskracht sterker was. Telkens weer kon ze zichzelf uit de klauwen van haar demomen bevrijden mede vanwege de angst van haar ouders dat het onherleidbaar moest zijn. Als kind heeft ze dagelijks geleden en letterlijk moeten vechten voor haar leven, vanwege de dingen die haar werden aangedaan. Toch heeft ze haar jeugd overleefd vanwege die sterke wil om te leven. De fysieke straffen die ze moest ondergaan, vanwege het feit dat ze leefde, hebben blijvende en onuitwisbare littekens veroorzaakt.
Ze kon uiteindelijk weg, de vrije wereld in. Alleen voelde ze zich niet vrij. Verre van dat. Dat uitte zich in allerlei angsten, zelfhaat en haat naar anderen met dezelfde stoornissen als haar demonen uit het verleden. Constant had ze het gevoel dat anderen haar wat aan wilden doen. Haar vergassen zoals ze dat vroeger had meegemaakt. Ze trok de verkeerde mensen aan en kon niet aan dit patroon ontsnappen. Mensen die niet empathisch zijn, jaloers, gewelddadig, pestgedrag vertonen of die haar zwart maakten bij anderen. Wat ertoe resulteerde dat ze zich steeds meer ging afzonderen: beter geen contact dan slecht contact.
Ondanks dat ze vrij was uit de greep van haar ouders, voelde ze het nog steeds. Die greep die niet leek te verslappen toen ze op zichzelf woonde. Ze kon zichzelf niet beschermen tegen de macht die haar ouders nog altijd op haar hadden. Ook omdat ze zich - ondanks alles wat was voorgevallen - verplicht voelde om ze nog dagelijks geestelijk bij te staan. De macht die haar vader over haar had kon ze niet los laten. Zelfs niet toen hij overleden was. Het gevoel overheerste dat ze ook zichzelf moest straffen voor het feit dat ze nog leefde en door hetgeen haar ouders haar ingeprent hadden. Niet gewenst, ze had hun leven verpest en moest daarvoor gestraft worden enkel vanwege het feit dat ze nog leefde en niet gestorven was toen ze daartoe pogingen ondernamen. Het "kindsdeel" in Hanne zit nog steeds in deze situatie en heeft gekozen mee te doen met haar ouders. De manifestering daarvan is gekomen na het loslaten van haar ouders een aantal jaar terug.
Hanne besefte dat ze zo niet verder kon en kwam via Facebook met mij in contact. Inmiddels is ze 2 hypnotherapie sessies verder en vandaag ontving weer een update via de mail van Hanne. Hierin schrijft ze over de transformatie die ze al heeft ondergaan. Ze is er nog niet helemaal maar is al wel een heel eind op weg...zo mooi om te zien hoe iemand na 2 sessie al zo'n vooruitgang boekt.
Met toestemming van Hanne deel ik delen uit haar mails, om zo ook anderen te kunnen helpen en aan te sporen hulp te zoeken. Zelfs als je zo erg in de put zit, dat er geen uitweg meer lijkt te zijn.
Na de eerste sessie:
"Na de sessie keek ik uit het raam en wist ik dat ik zou blijven leven. Mijn innerlijke vraag was namelijk of ik deze stress en constante ellende wel zou kunnen opbrengen. Er was kennelijk een geestelijke verlichting of inzicht gekomen dat ik dit zal overleven. Dat vond ik wel heel bijzonder."
"Mentaal en qua gevoel zijn er grote verschillen en veranderingen."
"Ik voel me licht bevrijd, meer bij mezelf en kreeg gisteren de pop up dat ik geen haat meer (wil ontvangen) en vanochtend dat ik mezelf liefde kan sturen. Ook voel ik me heel triest, echte emoties. Ook wat angst (voor het onbekende). Maar vooral ook hoop, hoop dat ik de echte bevrijding tegemoet loop. Dat ik bevrijd wordt van mijn beulen (ouders), dat ze echt weg zijn en weg blijven uit elk facet van mijn leven. Ik zou innerlijk willen vluchten van ze, maar ze halen me telkens weer in. Zo was het. Ze komen steeds terug in andere vormen, ze uiten zich in andere mensen, mensen met dezelfde stoornissen. Maar ik denk dat dit weg is, dat mij vlucht nu klaar is. Wel voel ik dat ik nog heel hard moet werken om enigsinds een rustig leven te krijgen. Ik moet steeds uit gewoonte en comfortzones: uit de haat, de mishandeling, de ontkenning, de vernietiging, de pesterijen, het niet gunnen. Ik moet steeds tegen mezelf zeggen het is voorbij, het is voorbij, het is voorbij. Flarden komen nog voorbij van mijn hel op aarde als kind, zonder uitweg snel op elkaar volgend en levensbedreigend. Aanpassen, aanpassen, aanpassen; dat hoeft ook niet meer. Maar wat dan wel? Wie ben ik? Ik probeer uit wat goed voelt, maar nog zonder compas."
Een aantal dagen na de tweede sessie:
"Ik zit echt in transformatie en dat is een heel verwarrende en ook mooie ervaring. Er is heel veel in beweging en dat gaat goed en daar ben ik dankbaar voor!"
Zelf vind ik dit super om te lezen en te beseffen dat Hanne mij heeft toegestaan haar te helpen. Haar weer die puzzelstukjes in handen te geven waardoor ze tot deze transformatie kan komen. Hierdoor kan ze haar leven leiden in steeds meer vrijheid en daar daar zet ze zich volledig voor in. 100% commitment om die verandering te bewerkstelligen om het leven te leiden dat zij verdient.
Leven in vrijheid zonder zich te laten beperken door haarzelf of een ander.
Ik geloof dat iedereen de vrijheid hoort te hebben, zijn eigen leven te leiden zoals hij of zij wil en ik gun het jou ook om te zijn wie jij eigenlijk bent en de vrijheid te ervaren die dat met zich meebrengt.
Heb jij een negatief zelfbeeld en durf jij de uitdaging aan om je te te bevrijden van je belemmerende patronen en gedachten zodat jij je weer vrij, ontspannen en energiek gaat voelen?
Wacht dan niet langer en neem contact op!
